Peygamberlere İman – İslam İnancının Temelleri Akaid

Peygamberlere İman – İslam İnancının Temelleri Akaid – Ömer Nesefi

«Resullerin gönderilmesinde hikmet vardır. Allahü Teâlâ, beşer İçinden bazılarını, beşeriyete müjdeleyici ve korkutucu resuller olarak göndermiştir. Bu resuller; insanlara, din ve dünya işlerinden, muhtaç ol­dukları her şeyi açıklamışlardır.»

Resuller, insanların ezelden ebede kadar ihti­yaç duyacakları her şsyi bildirmişlerdir. İnsanın, kendisine, başkalarına, din vazifelerini ve takip edeceği hareket şeklini gösteren ebedî kanunlar getirmişlerdir. Bunlar imana, kültüre, hayat niza­mına ve amsllere dair olan ölümsüz kaidelerdir. Dini kabul, onun muhtevası olan imanı, kültürü, hayat nizamını ve amelleri de kabul demektir.

«Cenâb-ı Allah, peygamberleri, tabiat kanunlarını yırtan mucizeler­le te’yid etmiştir.

Mucize; peygamberden, Allah’ın izni ile sadır olan fevkalâde haldir.

«Peyqamberlerin ilki, lîz. Adem ve sonuncusu, Hz. Muhammed (S.A.V)dir.

Âdem (A.S.) in ilk insan ve ilk peygamber ol­duğu hususunda kitap, sünnet vs İcma’da deliller vardır. Bunu inkâr eden, (Darwinistler ve aynı düşüncede olanlar) kâfir olur.

Hz. Muhammed (S.A.V.) in son peygamber olduğunu inkâr eden de kâfir olur.

«îsa (A.S.)’nm yer yüzüne ineceği hadis-i şe­rifte zikredildiğine göre; son peygamber, Hz. İsa olmaz mı?» şeklindeki sual yanlıştır. Zira, Hz. İsa, yer yüzüne, Hz. Muhammed’e tâbi olarak gelecek­tir. Çünkü, onun şeriati neshedilmiştir. Onun İçin vahy ve hüküm koymak yoktur.

«Peygamberlerin sayılarının ne olduğu konusunda münâkaşa etme­melidir. Zira, Altahü Teâlâ buyur­muştur ki; «Andölsun ki, senden ev­vel de peygamberler gönderdik. On­ların içinden, sana kıssalarını bildir­diğimiz kimseler de var; sana bildir­mediğimiz kimseler de var.» [149]Eğer adet zikredilirse; zikredilen adet­ten fazla peygamber gelmiş geçmiş­se onlar inkâr edilmiş; zikredilen adetten as peygavıber gelmişse pey­gamber olmayanlara peygamberlik izafe edîkniş olur.

Peygamberlerin hepsi, Allah’­tan aldıklarım tebliğ etmişler ve ha­ber vermişlerdir.»

Peygamberler, insanlığın kurtuluş yolunu; bü­tün insanlara, her türlü eziyetlere rağmen bildir­mişlerdir. Onlar tebliği gerekli her şeyi açıklamış­lardır. İşte, bu tebliğ edilenler, kurtuluşun tek yo­ludur.

Bazıları, «Peygamberler kurtuluşu muzun esas­larım herkese değil, sadece bazı insanlara bildirdi­ler. Biz de, o kendisine sır tevdi edilen kimselerden öğrenerek kurtulabiliriz.» derler. Bunlar, pey­gamberleri, tebliğ vazifesini yapmamış olmakla it­ham stmiş oluyorlar. Bu da tam bir küfürdür.

«Peygamberler sadıktırlar ve na­sihat edicidirler.

Peygamberlerin en efdali, Hz. Muhammed (SA.S.)’dir.n

Allah (C.C.), Kur’an-ı Hakiminde, İslâm Ümmeti’ni en hayırlı ümmet olarak bildirir. Ümme­tin hayırlı oluşu, dinlerinin yüksekliği sebebiyle­dir. Dinin yüksekliği ise, o dinin peygamberinin yüceliğine işarettir.

Peygamberler de bizim gibi birer insandır­lar. Fakat, Allah tarafından seçilmiş kimseler ol­dukları için, diğer insanlardan ayrı, bazı vasıfla­rı vardır. Peygamberlerin bu sıfatlarını şöyle özet­leyebiliriz:

1. «Sıdk» (Doğru olmak): Peygamberler, as­la yalan söylemezler. Onlar, dürüst insanlardır.
2. «Emanet» (Güvenilir olmak): Peygamber­ler, güvenilir kimselerdir. Asla emanete hiyanet etmezler.
3. «İsmet» (Günah işlememek): Peygamber­ler, günah işlemezler. İnsanlık iaabı oîan ufak te­fek hataları da, Allah tarafından düzeltilir.
4. «Fetanet» (Zeki olmak): Peygamberlerin hepsi de, İnsanların mutlaka en zekileridiriler.
5. «Tebliğ» (açıklamak): Peygamberler, Al­lah’tan almış oldukları emirleri insanlara mutla­ka ulaştırmışlardır. Hiç bir şey gizlememişler ve hiç bir şey de ilâve etmemişlsrdir.

Peygamberlerin kesin sayılarını ve İsimlerini bilmiyoruz. Bunlardan, Kur’an-ı Kerimde ismi ge­çen peygamberler şunlardır:

1. Hz. Adem
2. Hz. Harun,
3. Hz. İdris,
4. Hz. Davut,
5. Hz Nuh,
6. Hz. Süleyman
7. Hz. Hud,
8. Hz. Eyyub,
9. Hz. Salih,
10. Hz. Zülkifl,

C. Hz. Lût,

19. Hz. Yunus,
20. Hz. İbrahim,
21. Hz. İlyas,
22. Hz. İsmail,
23. Hz. El-Yesa,
24. Hz. İshak,
25. Hz. Zekeriya,
26. Hz. Yakup,
27. Hz. Yahya,
28. Hz. Yusuf,
29. Hz. İsa,
30. Hz. Şuayb,
31. Hz. Muhammed
32. Hz. Musa,

Bunlardan başka, peygamber veya velî olduk­ları hususunda, İslâm âlimlerinin ihtilâf ettikleri Hz. Üzeyr, Lokman ve Zülkarneyn’in isimleri de, Kur’an-ı Kerim’de zikredilmektedir. [150]

Şefaat

«Peygamberlerin ve hayırlı kim­selerin büyük günah işlemiş olanla­ra da şefaat edecekleri (âyet ve ha­dislerle) sabittir.»

«Hem kendinin, hem erkek mii’minîerlc kadın mü’minlerin günahının yarhğanmasını.iste.»[151]

»Artık şefaat edici (melekler, peygamberler ve salihler)in hiç bir şefaati onîara fayda veremeyecek.»[152]

Câbir (R.A.) den:

«ümmetimden büyük günah işlemiş olanlar için de şefaatim vardır.»[153]

Kul Ve Vazifeleri

«Kul, kendisinden emir ve ya-saklamalann kalkacağı bir duruma ulaşamaz.»

Bazı sapıklar; «kul aşırı sevgiye (aşka ulaşın­ca ve kalbi temizlenince, artık onun ibadet etme­sine, dinîn emirlerini tutup yasaklarından sakın­masına lüzum yoktur» derler. Bu, kâfirce bir inançtır. İnsanların en temiz kalbine malik olan Peygamber (S.A.V.) ibadstten, taatten vaz geçmiş midir?

Bazı sapık kimseler de, «tnsan muayyen bîr mertebeye (fena îilîah’a) vardıktan sonra; Terdin ibadetine, taatına lüzum kalmaz» derler. Bunun te’vlle gelen bir tarafı yoktur. Buna İnanan kâ­firdir.[154]

Mahlûkların Fazilet Dereceleri

Beşerin resulleri, meleklerin re­sullerinden daha faziletlidir. Meleklerin resulleri de, (Peygamberler ha­riç) bütün beşerden daha efdaldir. Mü’minterin umumu ise, meleklerin umumundan faziletlidir.» [155]

İnsanların En Faziletlileri

«İnsanların en efdali, peygamberimizden sonra, Ebu Bekir Sıddik (R.A.)’tır. Ebu Bekir’den sonra, Omerü’l-Faruk’ (R.A.)tur. Sonra Os­man zü’n-Nureyn’ (R.A.) dir. Sonra da, Aliyyül’Murtaza (R.A.) dır. Hu-lefa-i Raşidın’in hilâfetleri de, bu sı­raya göre olmuştur.» [156]

Sahabeye Karşı Nasıl Bir His Duyulur?

«Sahabe, ancak hayırla yadedilir.»

Bu konuda Peygamberimin şöyle buyurur:

«Ashabıma kötü söz söylemeyiniz. Sizden biriniz, Uhııt Dngı kadar altını sadaka olnrnk verse; gene do ashabından birisinin (ulaşmış olduğu yüce derecenin) boyuna, hatta yan boyuna ulaşamaz.»[157]

«Allah!.. Allah!.. Ashabım hakkında (fena konuş­mayınız) Allah’tan korkunuz. Benden sonra onlara garazla, haklarında kötü lâf etmeyiniz. Kim onları severse, benî sevdiğinden dolayı sevmiştir. Kim onlara eziyet ederse, bana eziyet etmiş olur. Bana eziyet ede­ne ise, Allah’ın azap etmesi yakındır.»[158]

Sahabeye ta’n etmek eğer kat’i delillere- ay­kırı ise, küfürdür. Kafi delillere aykırı değilse; bid’at ve fısktır. [159]

Aşere-İ Mübeşşere

«Peygamber (S.A.S.yin cennetle müjdelediği aşere-i mübeşşere’nin, cennete gideceklerine şehadet edilir.»

Tİrmizî ve Ahmet b. Hanbel’in tahric ettik-lsri bir hadîs-i şerife göre, Aşere-i Mübeşşere şun­lardır.

1 — Uz. Ebu Bekir.

2 — Hz. Ömer.

3 — Hz. Osman.

4 — Hz. Ali.

5 — Hz. Talha.

6 — Hz. Zübeyr

7 — Hz. Abdurrahman îbnü Avf.

8 — Hz. Sad îbnü Ebî Vakkas.

9 — Hz. Sa’d îbnü Zeyd.

10 — Hz. Ubeyde îbnü Cerrah.

(Allah, cümlesinden razı olsun)

Peygamberlere İman – İslam İnancının Temelleri Akaid

İslam İnancının Temelleri Akaid – Ömer Nesefi | İnterGez